Wæród cieni i mgie³

Nad skutym lodem jeziorem,
wœród szumu jode³, wspominam ten czas,
gdy sta³em tak setki lat temu,
wœród wojów o sercach z lodu.

Gdy Oni odeszli w Cieñ,
nadesz³y hufce z krzy¿ami na plecach,
wierzyli w boga cz³owieka,
co zgin¹³ na krzy¿u, zabity przez ludzi.

... wyciêli drzewa ze œwiêtch gajów,
... spalili œwi¹tynie mych Bogów.

Oddali nas piek³u,
oddali demonom,
Zabrali nam dusze,
Zabrali marzenia.

Skryliœmy siê w mroku,
odeszliœmy do Cienia,
posêpne s¹ nasze myœli,
ale nasza jest Matka Ziemia.

I chocia¿ umiera³em ju¿ setki razy,
tysiace twarzy zniknê³o we mgle,
to widzê krew moich Braci,
rozlan¹ w imiê mi³oœci i prawdy.

Œmiech mój nie jest ju¿ szczery,
dusza ma sta³a sie czarna,
czeka na œmieræ tego boga,
co ¿ywi sie krwi¹ moich braci.

... mi³oœci¹ nazywaj¹ nienawiœæ
... prawdê nazywaj¹ k³amstwem.