De kluizenaar

In een rotshol duister en kil
Slijt een kluizenaar zijn dagen
Eenzaam, stil...

Verzwolgen door vergetelheid
Geen mens die 'm daar ooit moeit
Lang gelee voor zulks gekozen
Doch berouw nog geen moment.

Angst en afkeer van de mensen
Hun gezwets, geroddel en gejaag
Reeds als kind wist hij het zeker:
"Hier doe ik niet lang aan mee!"

Verzwolgen door vergetelheid
Geen mens die 'm daar ooit moeit
Lang gelee voor zulks gekozen
Doch berouw nog geen moment.

Eerbied voor de kluizenaar...

Afzondering was de juiste kuur
Voor een al te droef en zuur leven
Fier verdraagt hij nu zijn pijn
De pijn van hier op aard' te zijn.

EERBIED!!!!!!