Verschroeide verlatenheid

Een aslaag bedekt
De verschroeide vlakte,
Waar men ook kijkt
D'enige kleur is zwart.
Weer koud voelt de aarde
Na een verhitte strijd
Met het vuur en de wind,
'n Spel der elementen
Grimmig en imposant.
Er is niets dat hier nog leeft
Op deze plek des onheils
Waar de Dood zo hard sloeg
Dat zelfs de gieren zwijgen...