żyć by trwać!

Każdy dzień to nasza krew
Gdy co dzień walczyć trzeba
O ideały z przeszłości dni
Ja muszę żyć, by mogło to trwać
By, co dzień wzniecać pożar!

Wielcy, samotni, pragnący
Tak trwamy w ogień zapatrzeni
Na starym kopcu, na świętym miejscu
Wiecznie w jednym pragnieniu
ŻYć tak by trwać
By co dzień wzniecać pożar!

Jestem jak ten wiatr ze wzgórz
Co przywiał ten pradawny krzyk
Wciśnięty w skaliste szczeliny
W korę drzew, w ziemię
Zrodzony by trwać
By, co dzień wzniecać pożar!

Pewnego dnia, ukresu mych sił
Gdy w Nawii czeluść zimną
Przyjdzie mi czas
Chcę z dumą spojrzeć wstecz
ŻE nie zmarnowałem tych lat
ŻE żyłem by mogło to trwać
Co dzień wzniecając pożar!