Monólogo do vello traballador

Agora tomo o sol pero hasta agora
Traballei cincuenta anos sin sosego,
Comín o pan suando dia a dia,
Suando día a día nun laborar arreo.

Gastei o tempo co xornal do sábados,
Pasou a primavera, e o inverno,
Dinlle ao patrón na fror do meu esforzo,
E a miña mocedade, nada teño,

O patrón está rico a miña conta.
Eu a súa estou vello.
Ben pensando, o patrón todo me debe.
Eu non lle debo, eu non lle debo
Nin siquera este sol que agora tomo,
Mentras o tomo espero.

Ben pensando, o patrón todo me debe.
Eu non lle debo, eu non lle debo
Nin siquera este sol que agora tomo,
Mentras o tomo espero.